Το σύμφωνο συμβίωσης (Ν.4356/2015), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, είναι η συμφωνία δύο ενήλικων προσώπων, ανεξάρτητα από το φύλο τους, με την οποία ρυθμίζουν τη συμβίωσή τους. Το σύμφωνο συμβίωσης καταρτίζεται αυτοπροσώπως με συμβολαιογραφικό έγγραφο και αντίγραφό του κατατίθεται στο Ληξιαρχείο του τόπου της κατοικίας των συμβαλλομένων, οπότε και αρχίζει να ισχύει.
Οι σημαντικότερες διαφορές του συμφώνου συμβίωσης από τον γάμο μπορούν σχηματικά να συνοψιστούν ως εξής:
- Στο σύμφωνο συμβίωσης το κάθε μέρος μπορεί, κατά την κατάρτισή του, να παραιτηθεί από το δικαίωμά του στη νόμιμη μοίρα.
- Στο σύμφωνο συμβίωσης το κάθε μέρος μπορεί, κατά την κατάρτισή του, να παραιτηθεί από την διατροφή μετά τη λύση του συμφώνου.
- Στο σύμφωνο συμβίωσης το κάθε μέρος μπορεί, μετά τη λύση του, να συνάψει νέο σύμφωνο συμβίωσης με συγγενή εξ αγχιστείας σε πλάγια γραμμή του άλλου μέρους (π.χ. με τον αδερφό/αδερφή του άλλου μέρους).
- Στο σύμφωνο συμβίωσης οι αντισυμβαλλόμενοι είναι αλληλέγγυοι στις περιουσιακές τους σχέσεις.
- Η λύση του συμφώνου συμβίωσης μπορεί να γίνει και μονομερώς, με συμβολαιογραφική δήλωση, εφόσον έχει επιδοθεί προηγουμένως με δικαστικό επιμελητή πρόσκληση για συναινετική λύση στο άλλο μέρος και έχουν περάσει τρεις μήνες από την επίδοση.
Η βασικότερη διαφορά είναι το δικαίωμα στη μονομερή λύση του συμφώνου συμβίωσης, η οποία ουσιαστικά γλυτώνει και τα δύο μέρη από πολυέξοδους δικαστικούς αγώνες και ψυχολογική φθορά, θέτοντας και τυπικά τέλος σε μια σχέση που έχει ήδη λήξει, πράγμα που δεν υπάρχει στον γάμο.
ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΟΧΗ: Αν τα μέρη συνάψουν γάμο μετά το σύμφωνο συμβίωσης, λύνονται οι τυχόν συμφωνίες που έχουν κάνει με το σύμφωνο συμβίωσης και ισχύουν πλέον οι σχετικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα.
